De stuurse dochter bij Florence
Tijdens een van mijn laatste oriëntatiereizen in Italië was er een overnachting voor mij geregeld in de omgeving van Florence, bij een B&B die gerund werd door vader en dochter. “Je zult het er erg leuk vinden”, zo werd mij medegedeeld; “het is een echt authentiek stukje Toscane”.
Nu, authentiek was het inderdaad: de weg ernaar toe was een verschrikking: een ongeplaveide weg, een zgn. strada bianca, als een achtbaan, met enge hoogteverschillen, heel veel gaten in de weg en er leek geen eind aan te komen…..
Bij aankomst kennismaking met de reeds genoemde vader en dochter. De dochter was een stuurs type en dan denk ik dus meteen: “hoe gaat zo iemand eventuele gasten behandelen”? De B&B straalde iets uit van het karakter van de dochter; onvriendelijk, niet al te fris en een beetje shabby. Papa daarentegen deed zijn best en dirigeerde mij naar de tuin om van de zonsondergang te genieten met behulp van zijn wijn. Meteen maar een hele kan! Tegenspraak werd niet geduld, dus gaf ik mij maar over (beetje slap excuus…..). Tegelijkertijd maakte ik me erge zorgen om diezelfde weg nogmaals te rijden (heen en terug!) voor een hapje eten. Mijn simpele doch zeer nieuwe auto (waarvan ik elk krasje en vlekje, hoe klein ook, uit alle macht probeerde weg te poetsen; gelukkig duurde deze "afwijking" niet langer dan 2 weken..) kon, vond ik, deze tocht niet nog een keer ondergaan.
Maar mijn angst werd weggenomen: papa Lorenzo kookte altijd voor zijn gasten! De tafel werd gedekt en er schoven nog twee gasten aan, een jong stel uit Sardinië, dat alleen voor de factory-outlets naar het vaste land was gekomen. Zij leken bijzonder hevig verliefd en aten bijna niet van de wat onduidelijke gerechtjes van Lorenzo.
Lorenzo en ik praatten nog wat na en sloegen aan het filosoferen. “Och”, zei ik wijs en met enig cynisme (gemixt met wat eigen levenservaring): “Nu eten zij niets vanwege die verliefdheid, maar wedden dat ze over tien jaar alles eten (vaste uitdrukking van mijn geliefde collega Norma H.)?” Lorenzo, die aangaf zijn woordkennis van het Engels op een hoger peil te willen brengen, vond het schitterend, lachte zich krom, en zei: Yes, yes, they do not know yet….”
Daarna “doken we in de limoncello” (voor de duidelijkheid: een Napolitaanse citroenlikeur) en vertelden elkaar flarden van ons leven. Hierna konden wij niet anders dan tot één conclusie komen: wij eten inmiddels al veel langer dan tien jaar echt alles……
Ik kan u, tenzij voor de reeds genoemde authentieke ervaring, deze B&B met
de beste wil van de wereld niet aanraden, maar ik wil wel uw aandacht vragen voor een andere bijzondere ervaring, nl. uw vakantie doorbrengen in Villa Montaione.
Dit landgoed ligt in de heuvels tussen Florence en Pisa, niet ver van de stad San Miniato, beroemd vanwege de witte truffel en de voor veel mensen opwindende truffelmarkt die hier elk jaar in november en december wordt gehouden.
Het landgoed is lokaal bekend vanwege de fazantenfarm, de uitstekende olijfolie die er wordt geproduceerd en de jaarlijkse, overvloedige oogsten van koren, mais en zonnebloemen; echter, het zijn het gebouw en de omgeving die ervoor zorgen dat gasten jaar na jaar hier terugkeren. De vleugel van het palazzo heeft een oppervlakte van 400 m2 en kan 10 – 14 personen herbergen. Het interieur is gerestaureerd in de stijlvolle elegantie zoals het was in de 19e eeuw; dit decor en de grote kamers weerspiegelen de kern van de Toscaanse aristocratische ‘life style’ op het platteland.
Of uw vakantie nu bestaat uit duiken in het zwembad, zonnebaden of nippen aan glazen wijn, of u houdt van cultuur, lokale markten, prachtige landschappen of trekking, als u zich een keer kasteelheer/vrouwe wilt wanen dan heeft u nu uw villa gevonden; u hoeft slechts één keer te klikken……
Meer informatie over deze kantiebestemming vindt u hier. Bij aankomst staan er een fles olijfolie en bloemen voor u gereed als welkomstgeschenk. Badlakens beschikbaar.