POGGIO SAN VITO

Beschrijving:
Toen Elisabeth Travel’s “second in command” voor het eerst in haar leven, op uitnodiging, in de Marche kwam was het bijna meteen voor het laatst geweest, omdat ze zich middenin de Franse cultfilm “La Grande Bouffe” waande en dacht dat ze dood zou gaan. Stelt u zich voor: je komt op uitnodiging in één van de gezellige kustplaatsjes en omdat je weet dat je gaat dineren zorg je ervoor, dat je voor die gelegenheid keurig gekleed bent. Mutton dressed as lamb, zouden de Engelsen zeggen, of grof vertaald, een niet meer zo jonge taart die een vers gebakje nadoet… Je stapt met het gehele, internationale gezelschap in een busje, bestuurd door een jonge, uiterst charmante man uit de streek. Desondanks speelt hij het klaar om de weg niet onmiddellijk te vinden. Mary zat voorin en kon het gemopper horen. De arme maagd Maria werd herhaaldelijk aangeroepen. Maria Miseria, Porca la Madonna, en dan snel een kruisje slaan want dat laatste was natuurlijk wel zeer oneerbiedig. Eénmaal in het plaatsje aangekomen bleek dat het busje niet tot pal voor het restaurant mocht komen. De laatste 150 meter moest te voet worden afgelegd.

Grote consternatie bij de Franse dames uit het gezelschap, waarvan één met suikerspinnenkapsel, uiterst nauwe rok en naaldhakken zo hoog als de toren van Pisa, rebelleerde. Mary voelde zich behoorlijk superieur; ook zij had naaldhakken aan, maar was wel zo slim geweest om in een plastik tasje een paar platte schoenen mee te nemen, voor het geval dat… De buschauffeur ergerde zich aan de Française, en bood Mary zijn arm aan. Mocht hij haar begeleiden? Ja, natuurlijk. Want ook al was hij jong genoeg om haar zoon te kunnen zijn, als vrouw wijs je geen arm af van een aantrekkelijk heerschap. En onderweg hoor je nog eens wat; hij wilde zijn Engels oefenen en vertelde honderduit over zijn werk, zijn moeder en zijn toekomstverwachtingen.

Het restaurant zelf had niets bijzonders; het zou een restaurant zijn waar wij Nederlanders aan voorbij lopen, qua inrichting in ieder geval. Daar zouden wij dus verkeerd aan hebben gedaan, want de keuken verdiende een plaatsje in de hemel. De plaatselijke “hotshots” waren al aanwezig. Het voltallige college van burgemeester en wethouders en nog wat heren. Tot grote schrik van de organisatie wenste de burgemeester een videofilm te vertonen. Dat stond niet op het programma. Maar de Italiaanse beleefdheidsvormen gebieden dan, dat er desondanks naar die video gekeken wordt. Commentaar alleen in het Italiaans. De beleefdheidsvormen eisen dan ook van de buitenlandse gasten, dat zij niet om een vertaling gaan zeuren en doen alsof ze alles begrijpen. Na afloop kreeg de burgemeester een bevredigend applaus, vooral toen hij behalve in de eigen taal ook in het Engels, Frans en Duits de gasten een smakelijke maaltijd kon toewensen.

En toen begon waar het allemaal om te doen was… De maaltijd. Vier soorten witte wijn, vier soorten rode wijn, diverse mineraalwaters – met en zonder bubbeltjes – en hapjes. De hapjes kwamen en bleven komen. Mary nam een papiertje uit haar tas en begon te schrijven, in de wetenschap dat ze zich later niet meer zou kunnen herinneren wat, in hemelsnaam, ze allemaal geproefd zou hebben. Ze kwam tot negentien verschillende schotels. Sardines in tomatensaus, sardines in knoflooksaus, geprakte sardines met olijven, inktvis in tomatensaus, inktvis met rode uiringen, het ging maar door. Mosseltjes. Schelpjes. Artisjokken, paprika’s, rode tomaten, groene tomaten, gefrituurde olijven… In de vroege morgenuren, rond half 2, kwam het toetje, een Tiramisu. En toen terug naar de bus lopen….Hoe goed je je ook tracht te houden, met slechts kleine hapjes van alles, en hoe uitermate keurig je de wijn drinkt, met af en toe slechts een slokje en vele glazen mineraalwater er tussendoor, éénmaal in het hotel, in bed, dacht Mary dat ze die aanval op haar maag niet zou overleven. Bestaat het, dat je je letterlijk dood kunt eten? En had ze echt de burgemeester een zoen gegeven? Ja…allemachtig!

De decadentie van die Franse film had haar altijd overdreven geleken. Maar die avond aan de Adriatische Zee heeft haar geleerd dat negentien gerechten, ook al proef je er alleen maar van, je akelig dicht bij het begaan van een van de zeven doodzonden brengt, namelijk de gulzigheid.
Bovenstaande belevenis is niet uitzonderlijk voor de Marche. De mensen hier zijn niet zo blasé als men in Toscane soms kan zijn (want de toerist gaat daar toch wel heen, vanwege de inderdaad onovertroffen kunst en kunststeden). De eigenaresse van Poggio San Vito heeft ons verzekerd dat ze er naar uitkijkt om gasten uit Nederland te mogen verwennen en we geloven haar.

Poggio San Vito is een prachtig gerestaureerd huis, gelegen in een mooie en grote tuin met olijfbomen en cypressen, en verdeeld in elf appartementen van drie verschillende afmetingen (type Casa Mia, Casa Gioia en Casa Passione). Tevens is er een vrijstaande cottage voor 2 personen. Vanuit de tuin rondom het huis heeft u uitzicht op de omgeving. De appartementen zijn smaakvol, elegant en met oog voor detail ingericht. De appartementen type Casa Passione verdienen speciale vermelding; de slaapkamers hebben een luxueus ligbad op pootjes. De keukens zijn uitgerust met 4 kookelementen, een koelkast en een koffiezetapparaat.

Drie appartementen (Gioia) zijn gelegen op de begane grond, met ruimte buiten. De overige appartementen (4 app. Casa Mia en 4 app. Casa Passione) zijn gesitueerd op de eerste en tweede verdieping. U kunt de hele dag (en nacht ...) gebruik maken van het goed uitgeruste en comfortabele terras bij het "Casa del Sole", een liefdevol gerestaureerde ontbijtruimte. Op dit terras met adembenemend uitzicht kunt u 's morgens van uw eerste kopje koffie genieten en ontbijten. Er is een zwembad voor gemeenschappelijk gebruik en een ruimte met sauna en diverse baden. De appartementen zijn voorzien van tv. Mountainbikes worden gratis ter beschikking gesteld. Tenslotte: Er is ook nog een goed voorziene wijnkelder.

Faciliteiten:
Tuin (5000 m2), parkeerruimte, zwembad (10 x 5 m) met ligstoelen, een sauna-oase met kruidenbad, sauna en twee jacuzzi's, wijnkelder, ontbijtruimte met terras, mountainbikes.

Mogelijkheden voor sport/excursies:
Aan de kust natuurlijk alle watersporten zoals zwemmen, zeilen, surfen. Verder kunt u hier wandelen, met de mountainbike erop uit, paardrijden 2 km. In Sirolo is een colf course (18 holes). Voor wat betreft bezienswaardigheden en leuke uitstapjes is de keus zo groot, dat u tijd tekort zult komen; bijv. de stad Urbino, bijna geheel omgeven door Middeleeuwse muren en met een Middeleeuwse wijk vol kerken en nauwe straatjes, Sirolo en Portonovo, twee stadjes, gelegen bij misschien wel de mooiste plek van De Marche, de Monte Conero, Loreto, gelegen hoog op een heuvel en waar volgens de overlevering het huis staat waarin de Maagd Maria is geboren, de havenstad Ancona en Senigallia, in het bezit van één van de meest populaire stranden van de Adriatische kust (13 km. lengte) met vele toeristische voorzieningen. En dan nog Macerata, waar jaarlijks een beroemd operafestival wordt gehouden in het "Sferisterio", het Operafestival in Pesaro of het Jazz festival in Fano, de Grotten van Frassasi, u zou eigenlijk een keer op het terras van café Meletti een wijntje moeten drinken op het prachtige plein in Ascoli Piceno, de talloze "sagra's" in de steden en dorpen (feesten die met voedsel te maken hebben), enz. enz. Bij boeking ontvangt u uitgebreide streekinformatie en een lijst waarin alle evenementen zijn opgenomen. Wat we ook niet mogen vergeten te noemen: de factory-outlets. De Marche is de streek waar schoenen worden geproduceerd en als deze u belangstelling hebben, nu, dan kunt u uw hart ophalen. Leuk uitstapje voor kinderen: de dierentuin in Falconara.

Afstanden: (aantal km. bij benadering)
Monte San Vito (dichtstbijzijnde winkel) 2 km, dichtstbijzijnde restaurant "Da Vittorio" 950 m, dichtstbijzijnde strand 10 km, Senigallia 20 km (beste visrestaurant aan het strand, "Da Carlo"), Sirolo/Numana 44 km, Portonovo 40 km, Ancona 34 km, Urbino 87 km en Macerata 54 km.

Indeling van de appartementen:
Casa Mia (55 m2, 2 + 2 pers.):
Woon-/eetkamer met keukenhoek en open haard, 2-pers. slaapkamer, badkamer met wastafel, toilet, bidet en grote douche.
Casa Gioia (65 m2, 2 + 2 pers.:
Woon-/eetkamer met keukenhoek en open haard, 2-pers. slaapkamer, badkamer met wastafel, toilet, bidet en grote douche.
Casa Passione (75 m2, 2 + 2 pers.):
Woon-/eetkamer met keukenhoek en open haard.
Verdieping: 2-pers. slaapkamer met ligbad, badkamer met wastafel, toilet, bidet en grote douche.
La Villetta (45 m2, 2 pers.):
Woon-/eetkamer met keukenhoek. 2-pers. slaapkamer, badkamer met wastafel, toilet, bidet en douche. Privé terras.


TIP:
Voor een heerlijk diner gaat u naar Ristorante "Madonnina del Pescatore", gelegen aan het strand van Senigallia (20 km). Naar verluidt is het één van de beste restaurants in de Marche.